De 4 dagen storytelling met het Wilde Eendje zitten erop!
Dit is mijn laatste bericht. Heel graag hoor ik van je wat deze verdieping met jou heeft gedaan, waar het met jou heeft resoneert. Als je mij hierover wilt mailen waardeer ik dit zeer.
Ik wens ten diepste dat ik je heb geïnspireerd om je hart te openen voor het WILDE HART, een REBEL VOOR JE EIGEN LIEFDE te gaan zijn, JE DROOMVERLANGEN op de 1e plek te zetten, voorbij angsten van ‘buiten jezelf‘, om zo die ZWAAN in jezelf geboren te laten worden! Dit is nog maar een kruimeltje waarmee ik je inspireer. Er zijn vele verhalen die de diepte van onze ziel beroeren, die gehoord en gezien willen worden. Alles met maar één doel: in de tomeloze liefdesstroom gaan stappen en het leven creëren wat bij jou past, die unieke heerlijke uitdijende vorm waar jij het vuur voelt aanwakkeren, waar jouw hart van klopt! Dat is wat jij de wereld in mag laten stromen, dat is jouw gift, jouw hartslied!
Tijdens het schrijven en creëren van het verhaal van Het Lelijke Eendje werd het ook 4 mei. De dag dat we stil staan bij hen die het leven lieten – zij die vochten voor een groter geheel – voor vrede en rust, waar we de levenssappen weer volop tot ons konden nemen.
We staan stil bij de vrouwen die achterbleven, de gebroken moederharten die hun zoon zijn kwijt geraakt voor het grotere geheel….
We staan stil bij de vaders die hun zonen dienden los te laten, om hen als krijgers over de velden van bloed, zweet, angst en vele tranen te laten dwalen.
Mannen mochten niet huilen, zij rouwden in stilte.
Ze stilden de tranen van de vrouwen, want hun pijn deed hen zelf te veel pijn….
We gaan over de velden van het grote gemis en rouwen om het stof wat is achtergelaten….
De tranen zijn verdampt, maar de mist komt af en toe neerdalen.
Zij trekt ons opnieuw over de lang vervlogen velden van weleer….
We lezen de landkaart van de geschiedenis, waar winnaarsverhalen als heldenavonturen worden binnen gehaald…
Waar zijn de stille strijders?
Waar liggen de diepe wonden in het verleden?
Wat willen we niet zien op onze landkaart van het grotere geheel?
Er liggen vele wonden open en bloot.
Hoe kan een open wond het leven vieren, als we deze zalven en afdekken?
Hoe kan een leugen naar ons eigen hart het levenslied voluit zingen?
Hoe kunnen we zijn in alles wat we zijn en vooral – niet zijn….
In de ogen van een ander… ieder ander?
Ik sta stil bij hen die het leven lieten, omdat ze streden voor iets goeds, voor universele liefde, voor overvloed aan vrijheid in ons bestaan, om te mogen zijn wie we mogen zijn…
Ik sta stil bij de gebroken harten, die de bron met het Wilde Hart zijn kwijtgeraakt, neergesabeld, gemarteld in stilte, achter muren en gesloten deuren.
Onzichtbare pijn is de doodsteek die een bloedend hart laat leeggutsen.
Zichtbare pijn is aantoonbaar, als een excuus….
Zij die huilend in de nacht, door zandstormen streden op zoek naar veiligheid, zijn niet gehoord…. Zij hadden hun keel reeds kapot geschreeuwd met oude liederen uit diepe grotten…. Ze werden niet gehoord…. Ze hadden te zware kettingen aan hun enkels…
Zij zijn het waard om geëerd te worden.
Zij roepen ons nu: bevrijd jezelf uit liefdeloze situaties! Ruk uit! Pak je zwaard op! Snijd de koorden door! Trek jezelf uit de blubber! Doe niet hetzelfde als wat ik heb gedaan! Stap in je kracht! Je bent sterker dan je ooit voor mogelijk hebt gehouden! Laat je niet afmaken door de zombies van het leven, zij die slapend ronddolen in jouw leven!
Drink het elixer! De levenssappen van de overvloedige liefde! Laat je levensbloed door elke cel in je lijf stromen! Als jij dit doet, dansen wij met je mee, wij dragen jouw hartslied. Als jij jezelf gevrijd, bevrijd je ons ook. Stop de kettingreactie, stop de erfenis van de erfenis in de vele geschiedenisverhalen. Het is al een te oud geluid….
Dit is mijn diepe boodschap, hier brand mijn vuur!
Ik ga staan voor hen die ons hebben getoond hoe het leven is als je in liefdeloosheid bent. We hebben uit te breken, onze eigen moeder en vader te gaan zijn. We hebben een JOB te doen om ons eigen geluk te gaan vinden. Niemand anders dan wijzelf kunnen dit!!
Ik ben geen mooi-weer prater, ik wind nergens doekjes om. Ik ben puur, rauw en echt. Als coach en inspirator weet ik dat niet iedereen dit ‘even leuk’ vindt. Ik blijf toch mezelf. Zo sta ik in mijn kracht. Hier stroomt mijn energie. Hoe meer ik mij laat zien in wat mij drijft en beweegt, voel ik dat mijn energie op het hoogste niveau zit. Ik ben een spirit catalysator. Als je wilt, kun je snel doorbreken in je eigen creatiekracht. Jij bepaald zelf het tempo. Ik blijf wel stralen.
Waarom ik zo sta voor liefdeloosheid?
Mijn moeder heeft zelfmoord gepleegd op haar 49e jaar. Ik was nog maar 24 jaar. We bleven achter met heel veel vragen. Ik ben gaan zoeken naar wat onverklaarbare lichaamspijn met psychische pijn verbind. Ik heb me verdiept in het leven van de ziel na de dood, de tussen werelden, wat we hier eigenlijk hebben te doen. In mijn eigen levensreis ontdekte ik dat ik dezelfde soorten ervaringen had als mijn moeder destijds: een seksuele wond, geslagen door ‘simpele’ betastingen van mijn opa, haar vader. Hoe diep dit alles wonden had geslagen. Met een overheersende vader ernaast was mijn eigen veiligheid en heiligheid totaal weggeslagen. Mijn reis werd de liefde ontrafelen in alle facetten van het leven. Vooral de leugen ontrafelen, de buiging voor de geneugten van een ander, de lust en begeerte van mijn partner…. Tot dit uiteindelijk voelde als een ‘soort van verkrachting’ in mijn relatie. De overheersendheid en macht in het leven van iemand staat gelijk aan het ongevraagd binnen dringen in iemand zijn energieveld vanuit lust en grijpen, wat gelijk staat aan aanranding en een seksuele wond. Een aanranding is het binnen dringen van parasieten, als in een flits, zij die iets van je willen, uit begeerte, hebberigheid, gruwelijke bezitterigheid en opeisen door overheersendheid. Bedreigingen, straffen en afranselingen als je niet gewillig bent. Degenen die dit overkomt willen geen boosheid. Dus gaan ze schikken en het brave kind zijn en buigen voor het ‘verlangen’ van die ander. Daar is de diepe wond….. Dit is de wond die onze creatie doet stoppen…. Hier mis je de kracht om de stralen, voluit! Want, als je in je licht gaat staan, aantrekkelijk wordt… Wat dan? Willen ze je weer grijpen… Of ze trekken je uit je licht, doordat ze je belachelijk gaan vinden in je eigen keuzes en verlangens. Ze zijn bang on je kwijt te raken, dus wordt je terug gefloten. Het is als de dans met de duivel. De angst met angst, de kans waar virtuele zwaarden door je hele energieveld worden gestoken.
Mijn moeder kon niet meer… Ik sta voor haar, en iedereen die haar is voor gegaan. Ik wil dat het stopt! Ik ga staan voor de vrouwen die nog niet kunnen schreeuwen en vluchten, ik ga ook staan naar de ouders die er niet zijn voor hun kind. Ook al is het soms tegen dovemansoren gericht. Ik heb ergens te beginnen. Het zijn de woorden die de beschadigden en de gewonden het allerliefst tegen hun ouders en liefdeloze partners zouden willen zeggen. Ik heb zoveel zo graag tegen mijn vader willen zeggen. Het is bizar en bijzonder tegelijkertijd. Ik kan er nu gewoon voor staan, ik ben zo geworteld. Ik voel me onraakbaar hierin.
Waarom? Omdat de waarheid spreken moeiteloos gaat. Hier spreek ik uit de diepste diepten van een oerliefde en oerwond. Inzicht geeft totale vrijheid, in woord en daad.
In de opname “BACKUP’ hieronder deel ik een ‘nachtelijke download’ met je. Rauw, winderig, koud, maar uit het diepst van mijn tenen. Het was al middernacht geweest. Ik heb geen hele warme familierelatie met mijn vader en mijn zussen. In dit gesprek benoem ik Jeroen, mij stoere broer die altijd te goed voor de wereld is geweest, altijd klaagde hoe anderen iets van hem wilden en altijd in de ogen van mijn vader een mislukt kind is geweest. Mijn broer is dus geen ‘ideaal kind’. De afgelopen jaren heb ik mijn broer bijgestaan in begrenzen, voor zichzelf opkomen, zijn eigen waarde gaan inzien, hoe hij zich kon schilden tegen de oordelen van mijn vader en gewoon zijn droomleven kan leven op zijn manier.
In deze dagen wordt mijn broer Jeroen 50 jaar. Ik wil hem graag een bijzondere verjaardag geven (50 is één jaar meer dan onze moeder). Een boottocht vindt hij leuk, maar is heel onzeker om hier een JA tegen te zeggen. Die avond heb ik telefonisch contact gehad met mijn broer, waarbij hij niet vertelde dat hij bij mijn zusje Carolien op visite was. Terwijl ik met mijn zusje aan het appen was omtrent meer details voor de boottocht. Het was niet gezegd….
Als ik dit opneem heeft mijn broer nog geen JA gezegd. Hij twijfelt verschrikkelijk. Mijn vader vindt het niks, mijn zusje heeft ook haar twijfels of mijn broer het wel leuk vindt en ik vraag alleen maar ‘ Wat wil jij? Vind jij het leuk? Ga jij genieten? Het is jouw verjaardag. Het is heel bijzonder om te varen. Ook al heb je weinig vrienden, al zitten we er maar met 5 mensen op, het boeit niet, gun jij het jezelf? …..
IK geef je graag mee hoe f*ckup familiegedoe kan zijn, wat je doet als je hier midden in zit.
Ik ben zooo blij dat ik mij hieruit bevrijd heb. Mijn hart huilt als ik mijn broer zie worstelen. Ik wordt ook weer in een onderlaag geraakt. In littekens die mij herinneren in waar ik ooit ben gewest en niet meer wil zijn. Daarom ga ik staan!!!! Ik geef antwoorden hoe je je eigen BACKUP kunt gaan zijn, hoe je chaos kunt ontrafelen in familie, wat natuurlijk geld voor elke relatie:
