De kus van Quinta

Paardenzielen brachten mij thuis in mijn ware natuur…

Begin 2011 kustte Quinta, de pony van mijn dochter, mij wakker in een verruimd bewustzijn en zette mij op een helende innerlijke zielsreis. Quinta kreeg het doodvonnis van de dierenarts na een peesblessure en opvolgende hoefbevangenheid. Ik ging open staan voor healing op afstand door een dierentolk, voorbij alle angst om ‘verketterd’ te worden – in de liefde voor mijn dochter en haar beste vriend. Haar eerste woorden waren “Geef mij de tijd…” De stem van de ziel horen opende een ruimer bewustzijn, waarbij ik meerdere dimensies ging zien. Het maakte dat ik zelf ook dierentolk werd en met alles wat bezield is kon communiceren. Ik voelde opeens alle vormen van energie, zo ook in oude boeken, sieraden etc. Alles had een ‘stem’. Dit doorvoelen in mijn lijf werd de sleutel. Opvolgend werd ik ook energetisch genezer om de baasjes van de dieren te ondersteunen. Hiermee startte ik onbewust mijn eigen genezing.

Deze reis bracht mij thuis in een pure creatie energie, mijn wilde ziel – zij die in ons allemaal leeft, zij die onze motor is naar een vervuld leven, waar ons hart voor klopt. Dit noem ik Het Wilde Hart; zij draagt de moed in zich om de zuivering toe te laten en onze eigen magiër te gaan zijn. Zij is zachter dan zacht….

Het stilstaan van mijn lichaam….

In december 2010 ging ik voor een check-up naar een energetisch therapeut en hier bleek dat mijn lichaam stil stond, ook al voelde ik mij oke. Een gezondheidscheck bij LifeLines had mij net 3 weken ervoor geheel gezond verklaard. Ik stond klaarblijkelijk in de ‘altijd maar doorgaan’ stand (zo onbewust). Door de behandeling kwamen alle blokkades los en voelde ik hoe moe ik werkelijk was, uitgeput. Deze moeheid ging stromen – en ik stond stil. Door het boek ‘De Sleutel tot Zelfbevrijding’ van Christiane Beerlandt leerde ik de ware boodschap achter al mijn vage lichaamsklachten kennen en wist dat ik dit vanuit de psyche had te helen, waarbij ik mijn diepe verborgen onderwereld diende te onderzoeken, waarom ik deed wat ik deed. Zo startte de innerlijke reis door mijn eigen bagger.

Ik had een Wild Hart op te trommelen om trouw te blijven aan al deze nieuwe inzichten en me uit structuren en gedrag te rukken.
Hierbij ging ik inzien ik hoe ik uit mijn eigen liefde was geraakt, mezelf in leugens hield en eigen leiding tussen mijn vingers had laten doorglippen… Dit was echt rauwe shit… (ik was mijn eigen saboteur). Er kwam één missie: mezelf helen.
De intentie om de liefde weer helemaal terug te vinden werd de stuurknuppel die mij door het dichte bos in mijn psyche de weg wees. Ik verbleef in het ‘niet-weten’ – hoe dan wel – en volgde de intens krachtige sturing vanuit de Spiritwereld. Het werd een overgave aan het pad wat verscheen, stap voor stap…. Deze overgave bracht me uiteindelijk thuis om in te zien dat alles nodig was geweest (de shit) om mijn bezieling te bevrijden, om mij aan te vuren om op weg te gaan… Hier leeft ten diepste mijn creatiekracht. Hier lééf ik voor. Hier geef ik mij aan over, nu – en altijd….

Paarden schonken mij oeroude wijsheid

Dit komt doordat ik onze pony Quinta heb laten genezen door een dierentolk, Agnes Janssen, samen met voedingsexpert en energetisch healer Monique Verstappen. Quinta was ter dood veroordeeld door hoefbevangenheid eind januari 2011. Door de noodzaak voor het welzijn van mijn dochter (toen 12) en het redden van haar grote liefde, heb ik mijn persoonlijkheid en angst voor de buitenwereld opzij geschoven en ging hierdoor het pad van de Paardenwijsheid bewandelen. Quinta zei steeds ‘ik ga Siska helpen‘. Daar heb ik vaak mijn vraagtekens bij gezet. Nu weet ik dat het zo waar is geweest.

Zij maakte dat ik Dierentolk werd, waardoor ik mijn eigen innerlijke stem ook weer ging horen, de stem van mijn Oude Wijze, verbonden met de Bron, die spreekt in mijn buik. De reis die volgde heeft helingskrachten, intuïtieve kracht en sjamanistische wijsheid aangeboord. Het lied in mijn hart is zuiverder geworden. Het is nog steeds aan het bijstellen en groeien – wetende dat ik altijd zal doorgaan – het is mijn pure levenslied.

Quinta leeft nog steeds! Ze is nu 29 jaar (2020) en staat al een paar jaar in een fijne kudde in Elahuizen waar een meisje nog ontzettend van haar geniet en Natural Horsemanship met haar beoefent… Ze heeft al bij vele anderen op een magische wijze nieuwe koersen aangeraakt. Quinta is een van de diepste geschenken in mijn leven – en voor vele anderen. Ja, zij zorgt ervoor dat harten verder opengaan op een hele bijzondere manier.

Het meest diepgaande geschenk van Thuiskomen is het geschenk wat daardoor door jezelf de wereld verder instroomt. 
Je innerlijke ondergrondse wereld weer in een tomeloos en ongeremd stromen terugbrengen geeft een diepere heling in vele systemen waar je met je hoofd niet bij kunt. Je eigen psyche onderzoeken, in de vraag blijven en altijd in beweging blijven is het meest diepgaande medicijn vanuit de ziel….. Het schenkt pure creaties in al je handelingen, je adem, je aanrakingen, je woorden, je blik, het ontvankelijke, het dragen van je eigen kindsdeel vol verven en zachtheid, het draagt liefde die verder gaat dan het hart kan ontvangen en doorstroomt in elke porie van je huid…. Zij laat je beseffen dat je liefde bent, en altijd bent geweest…. En laat een aantrekkingskracht ontstaan die magie schenkt in de meest onverwachte momenten….

Mijn creaties zijn Verhalendragers naar Thuis geworden

Al mijn creaties, de inktillustraties en paardenbeelden, mijn verhalen en reisbegeleiding zijn verhalenvertellers naar dit Thuis, ons bezielde innerlijke Huis, ons eigen baken gaan zijn, onze eigen rots. Ontstaan vanuit intuïtieve creatie, waarbij ik ingevingen volg… Het verhaal vormt zich in de flow van de creatie zelf. Ze dragen vertellingen in zich vol wijsheid van o.a. mythologische verhalen en sprookjes, waarmee ze wegwijzers zijn naar de velden van overvloedige liefde, innerlijke kracht en vrije ademruimte – om de dans van het leven voluit aan te gaan en vooral te blijven experimenteren. Hier bestaat geen falen…. Hier leven we midden in de creatiespiraal, eren we de cyclussen en de tijd… Ze dragen de speelsheid van het onbevangen kind in zich. Hoe langer je naar ze kijkt, hoe meer je er in gaat zien, alsof ze met je gemoedstoestand meereizen…..

In liefde, Siska