# Dag 2 van ‘Het lelijke eendje’

De sterke moeder
Het sterke kind

We hoeven niet bang te zijn dat er geen hoop is als we een moeder hebben gehad die ons geen moederschoot heeft gegeven. Wat we hier nodig hebben is de moederlijke zorg gaan ontvangen voor de jonge innerlijke moeder. Dit kunnen we krijgen van echte vrouwen in de buitenwereld om ons heen. Zij die ouder en wijzer zijn, bij voorkeur diep geworteld in hun moederlijke instinct, gehard door wat ze hebben meegemaakt. Altijd vriendelijk en een open hart, zonder dat ze nog gevaar zien of risico’s ervaren. Een baken.

Clarissa noemt in het boek de Ontembare Vrouw: ‘Je hebt bij je geboorte één moeder, maar als je geluk hebt, zul je er meer dan één hebben.’ Je relaties met de vele moeders zullen waarschijnlijk blijvend zijn, want de behoefte aan leiding en advies ontgroei je nooit en dit hoor je, uit het oogpunt van het diepe creatieve leven van de vrouw, ook nooit te ontgroeien.

Relaties tussen vrouwen, familie, geestelijke, zielsverwanten, leerlingen en leraressen: ze zijn belangrijk.

De vrouw mag nooit de innerlijke wilde moeder opgeven, want als ze dit doet, dan geeft ze haar innerlijke vuur op, met alle intuïtieve kennis die daarin besloten ligt, alle zakjes zaad, alle doornnaalden voor het herstellen van wat kapot is, alle medicijnen voor haar werk en rust en liefde en hoop.

We hoeven ons niet te bevrijden van de moeder, we hoeven alleen maar de wilde en wijze moeder te vinden. Van haar zijn we niet en kunnen ook niet gescheiden worden. Onze eigen relatie met onze zielemoeder is altijd in beweging. Deze moeder is een school waar we steeds tegelijkertijd leerling en leraar zijn. We hoeven geen eigen kinderen te hebben om met haar in aanraking te komen. Zij is in ons als we in de tuin werken, zingen, in de poëzie, in de kunst, muziek, in het weidse veld, daar waar we haar stem durven en kunnen horen.

Daarom hebben we voedsel voor de ziel nodig, zodat we weer contact met de wilde moeder maken, het wilde hart in ons, onze intuïtie, zoals ik beschrijf in mijn Spirit Bird Elixer. Wakker gekust worden in het Wilde Hart is helend.

In contact met de wilde moeder kunnen we onze moeder zien in wie ze is – en niet is.
Hiermee geven we onszelf als directe weerkaatsing ook toestemming om te zijn wie we zijn – en niet zijn.

Hier liggen geen verlangens meer, hier zijn we vrij in wie we willen zijn.

De vrouw wie in haar jeugd werkelijk een vernietigende moeder heeft gehad, wat zeggen we tegen haar?

De periode die geweest is kan niet weggepoetst worden, maar wel verlicht worden. Hij kan niet mooier gemaakt worden, maar wel opnieuw worden geconstrueerd. Nu stevig en op de juiste manier. Vaak wordt gedacht dat er vroeger iets essentieels is gestorven, dat het niet meer tot leven kan worden gewekt, uitgehongerd omdat het geen voedsel heeft gehad. Wees gerust, je bent niet dood, je bent niet dodelijk gewond.

Net als in de natuur hebben de ziel en de geest verbazingwekkende reserves. Net als wolven en andere dieren kunnen de ziel en de geest met heel weinig toe en soms heel lang met niets. Het is het grootste wonder hoe sterk en krachtig zij zijn.

Clarissa geeft een prachtig voorbeeld van een oude seringenstruik in haar tuin. De moederstronk is afgestorven, maar via haar wortelscheuten komen overal jongelingen boven de grond. Ook al bezwijkt de moeder, haar nakomelingen groeien en ontwikkelen zich onafhankelijk van haar en gedijen ondanks alles.

We hebben dus zelf de keus en hebben in onze kracht te stappen door wijze moederlijke vrouwen om ons heen te verzamelen die de wijsheid van de ziel tot in de wortel begrijpen en zelf toepassen. Zij die ons kunnen leren hoe we in onze heiligheid kunnen stappen, met de weerstanden van het leven kunnen opgaan, ons doorzettingsvermogen om voor de hoogste liefde aanwakkeren.

Het vinden van de juiste deur

Het lelijke eendje gaat alleen op weg en al rennend zoekt hij naar een plek waar hij rust kan vinden. Hier wordt het instinct uitgebeeld. Het is nog niet helemaal goed ontwikkeld, alsof je op de verkeerde deur blijft kloppen terwijl je al beter weet.

Het is moeilijk voor een mens om te weten wat de juiste deur is als je nog nooit een juiste deur hebt gekend. Daarom is de spirituele leerweg ook vooral doen! Stappen zetten, proberen, experimenteren! Hiermee wordt je instinct gevoed, hiermee ga je ervaren wat juist is en niet.

Wat is een verkeerde deur? Waar je het gevoel krijgt weer helemaal een verschoppeling te zijn.

Dit aftasten en zoeken naar de juiste deur is het ‘zoeken naar liefde op alle verkeerde plaatsen‘ als reactie op de verbanning. De wond wordt niet genezen, het is een herhaling van het gedrag die geen voeding geeft, eigenlijk meer en meer achteruitgang. Hier worden juist meer nieuwe verwondingen veroorzaakt.

Het is als kiezen voor een lapmiddel, het verkeerde medicijn, een zwak zalfje. Sommigen kiezen voor wat overduidelijk verkeerd is, zoals slecht gezelschap, gewoonten die hun eerst in de wolken brengen en weer volkomen de grond inboren.

Wat is een oplossing voor de slechte keuzes in deze situaties?

Rustig zitten en een blik in je hart, zou de behoefte kunnen ervaren naar een eerbiedige erkenning en aanvaarding van je talenten, je gaven en beperkingen. Het genezingsproces start als we ons niet meer voor de gek gaan houden. De waarheid spreken over je wond geeft het diepe inzicht in welk geneesmiddel je moet gebruiken. Niet de leegte vullen met wat er het makkelijkst voor handen ligt. Wachten op het juiste medicijn. Je herkent het juiste geneesmiddel omdat het je leven sterker maakt in plaats van zwakker!

We hebben moed nodig om te erkennen waar we ons bevinden.
De landkaart te gaan lezen. Echt durven kijken wat we hebben gelaten, hebben toegelaten door onwetendheid.
Als we onze waarheid zien, is de enigste volgende stap ernaar te gaan handelen. Doen we dat niet, dan zijn we een leugenaar naar onszelf. We verbergen dan onze gevonden waarheid. We gaan met een geheim leven. Geheimen vol pijn. Geheimen blokkeren de levensstroom.
Het wilde Hart, de Rebelse Energie zal ons juist bevrijden! Niet om een ander te pijnigen of teleur te stellen (het meest gebruikte excuus) maar om onszelf uit de pijnbank te halen! Daarom!