Het ontstaan van parels

Parels vormen zich in oestersachtige zeemossels, enkele soorten zoetwatermossels en soms ook in slakken. Ze ontstaan als reactie op binnengedrongen vreemde delen tussen de schelp en de mantel of zelfs in het inwendige van de mantel. De buitenhuid van de mantel, het mantelepitheel, die gewoonlijk parelmoer vormt aan de binnenzijde van de schelp, omsluit echter ook binnengedrongen vreemde voorwerpen. En uit deze inkapsels ontstaat de parel.

Naar schatting zit in 1 op de 15000 wilde oesters een parel. Tegenwoordig worden bijna alle parels gekweekt. Daartoe wordt in de oester een klein korreltje parelmoer gelegd. Na twee jaar kan de parel dan worden geoogst. De Japanner Kokichi Mikimoto ontwikkelde deze teeltmethode die in 1896 is gepatenteerd. Vanuit organisaties die opkomen voor de belangen van dieren is er nogal wat kritiek op de parelteelt. Exploitatie van de pareloester is namelijk eden pijnlijke aangelegenheid voor de weekdieren. Er is aangetoond dat ongewervelde dieren beschikken over zenuwdraden. Ook vertonen ze neurologische reacties op pijn en reageren op pijnstillers zoals morfine.

In allerlei culturen zijn parels niet alleen een symbool voor uiterlijke rijkdom, maar ook voor innerlijke rijkdom. Parels worden ook wel geassocieerd met tranen.

Zoals een glanzende parel ontstaat in een weekdier als gevolg van irritatie en pijn, zo kunnen tegenslagen en teleurstellingen er aan bijdragen dat de glans van de ziel zich gaat manifesteren.

Het ervaren van pijn draagt er vaak toe bij dat mensen milder worden tegenover zichzelf en tegenover anderen. Zo’n 13 jaar geleden heb ik daar een mooi boek over gelezen dat mijn vriendin destijds heeft vertaald uit het Engels in het Nederlands: ‘De parel in de pijn’ van Jungiaans analytica en psychotherapeute Polly Young Eisendrath. Zij benadert het onderwerp vooral vanuit de boeddhistische traditie.

‘De parel in de pijn’ van Jungiaans analytica en psychotherapeute Polly Young Eisendrath. Zij benadert het onderwerp vooral vanuit de boeddhistische traditie. Het boek ‘De parel in de pijn’ gaat over de rijkdom die verborgen kan liggen in tegenslagen, teleurstellingen, verlies en verdriet. Lijden draagt een boodschap in zich die we alleen kunnen verstaan wanneer we het recht in de ogen kijken. Wie dat aandurft zal ontdekken dat lijden vaak wordt veroorzaakt door vooroordelen en angsten. We hebben allemaal onze eigen verdedigingsmuren die pijn moeten tegenhouden. Maar pijn is in het leven onvermijdelijk. Wanneer pijn echter wordt geaccepteerd en doorleefd, wordt lijden omgezet in mededogen, inzicht en nieuwe kracht.

In het puin van het verleden liggen de parels van morgen.

Parels worden ook in verband gebracht met spirituele wijsheid, esoterische kennis en de daarmee verbonden kracht.

De parel is ook een symbool voor het geestelijke onsterfelijke principe in de mens dat zich bevindt ter hoogte van het hart, aan de top van de rechter hartkamer om precies te zijn. Iedere werkelijke spirituele ontwikkeling begint vanuit dit eeuwigheidsbeginsel dat geen deel uitmaakt van ruimte en tijd. Voor die spirituele kern bestaan verschillende benamingen: geestvonk, oeratoom, roos, lotus en parel. Bij de meeste mensen is geestelijke principe nog latent, slapend. Als het wordt gewekt, leidt dat in eerste instantie tot een verlangen dat zich uit in een intensief spiritueel zoeken.

Een mens volgt een spirituele weg als hij of zij de impulsen die uitgaan van de geestvonk volgt. Het gaan van zo’n pad gaat gepaard met spirituele bewustwording en fundamentele vernieuwing van geest, ziel en lichaam. De basis daarvoor ligt in het verlangen dat voortkomt uit het ontwaken van de spirituele kern.

Bron: Arend Landman