De Oude Wijze activeert je levendigheid, spontaniteit en vindingrijkheid

Het woord ‘waarlijk’ draagt een vibratie waar vele pagina’s schrijfwerk aan besteed zou kunnen worden. Het bevat het woord ‘naar waarheid’, wat deze waarheid voor een ieder dan ook maar mag zijn. Zo heeft ‘in liefde’ ook vele diepere lagen, waarbij we eigenlijk de liefde in al haar facetten en vele oogpunten hebben te doorgronden.

Waarlijk leven kan als inspiratie omvatten dat je wijs bent, maar altijd in een strevende stand staat om nieuwe leringen te ontvangen, dus altijd open en ontvankelijk, leergierig zonder gretig te zijn.

Het kan omvatten dat je vervuld kunt zijn van spontaniteit én betrouwbaarheid, waar spontaan ergens op ingaan juist nieuwe vonken aan je sprankelende energie kan geven, in afstemming op de stuurkracht van je intuïtie, je eigen kompas. Je blijft dus in een afstemming die je laat schakelen en van koers doet wijzigen indien nodig, ongeacht hoe of wat je omgeving daarop reageert.

Het kan omvatten dat je ongeremde creativiteit tomeloos laat stromen en waar je ideeën laat opborrelen, deze ten eerste met jezelf deelt én doelbewust blijft afwegen en wijzigen tijdens het creatieproces – op je eigen zilveren lijn van waarheid in je hart en ziel.

Het kan omvatten dat je stoutmoedig, onverschrokken, dapper en vleugjes brutaliteit in jezelf toe laat én alert afgestemd blijft – in zachtheid en serene stilte zonder het te delen met anderen om (onbewust) goedkeuring te krijgen omtrent je inspiraties en nieuwe waarheden. Hierbij besef je dat je je eigen verantwoordelijkheid in je eigen gedrag blijft dragen en vooral: je eigen goede gevoel, onafhankelijk van ieder ander.

Het kan omvatten dat je een nederige buiging blijft maken wat er door jou heen wil stromen, gevoeld en doorleefd wil worden, om zo iets te transformeren, te omarmen en tot rust te brengen, omdat het gezien is door de ogen van jouw hart en zaadjes in je onderbuik heeft wakker gekust….

In waarlijk leven ligt de koestering voor tradities die vol warmte en essentie zijn én daarnaast waarlijk oorspronkelijke nieuwe tradities en gebruiken kunnen laten ontstaan vanuit eigen behoefte.

Alle bovengenoemde omschrijvingen aan ‘waarlijk leven’ zijn van toepassing op zowel kleine en grotere schaal, misschien nog maar net in aanleg, net ontsproten in je eigen doen en laten, misschien al voor een deel verwezenlijkt, of al helemaal gevormd in je wezenlijke Zijn en adem je het waarlijk leven al helemaal.

Onverschrokken, dapper, als een lichtkrijger
met je innerlijke vlam voor je uit dragend,
met de meest zachte en sierlijke tred in al je bewegingen,
dan weer galopperend over de weidse velden
tussen de wilde bossen en langs de oevers van je eigen oceanen,
door galactische sterrenstelsels, mystieke dimensies,
black holes en doorheen diepe grotten
in de onderwerelden van de goden en godinnen
om daar hun vuur als inspiratie
weer mee naar het daglicht te brengen…

Ayaha!

Wild zijn en waarlijk leven

Wild zijn en waarlijk leven is de ware natuur er helemaal laten zijn, in al haar seizoenen, in haar eigen tijd, vrij en open zijn vanuit het grote liefhebbende hart wat er in je klopt en in een constante aanklopt, waar compassie voor al wat is voluit kan stromen… Hier geef je gehoor aan rusttijd indien het nodig is, maar waar je zeker weer mee gaat dansen als de bezielde natuur hier inspiratie in aanreikt.

Weet je dat als er één ziel besluit het leven zo volledig mogelijk te gaan beleven, deze anderen zal aansteken om hetzelfde te gaan doen?
Het is als het aanreiken van een vrijbrief waar op staat ‘Vrije ziel, ja ga!’

Het waarlijk en goddelijke gebod van de Oude Wijze

De spirit van de Oude Wijze Vrouw draagt een waarlijk en goddelijk gebod met zich mee in elke vezel die ze in je aanraakt door haar zachte fluisteringen:
‘Leven zodat anderen geïnspireerd worden, op je eigen unieke en bezielde weg, zodat anderen kunnen zien hoe je dat doet, zonder dat je omkijkt of je wel wordt gezien en erkend…’

Zo vragen de meest prachtige dieren in de natuur zich niet af of ze elegant genoeg over bomen springen, of als een kat zich spinnend na een eigen schoonmaakbeurt in een zalige bolling neerlegt om weer te gaan soezen, zingen vogels hun lied ongeacht of er applaus en goedkeuring volgt, verzamelen zwermen spreeuwen zich in de lucht en volgen een stroming met elkaar als groep waarbij ze niet beseffen wat een waarlijk schouwspel ze voor de kijker creëren….

Zo kun je het ook zien als pionieren zonder dat je beseft dat je pioniert.

Je bewandelt je weg, omdat je iets volgt in jezelf, iets wat je inspireert, bezield vanuit een magische diepte die in je levenssappen roert… Dit is de energie van creëren vanuit de genie die in jou leeft als een archetype.
Deze heeft zich bevrijdt van het vooraf eerst helemaal uitstippelen, bekaderen en een einddoel aan de horizon zettend. Alles wat hier niet in het uitgestippelde pad past of waar iets ‘misgaat’ laat wroeging en wrijving ontstaan. Het is een vorm waar organisatie, perfectionisme en planning goed gedijt.

Ook al kunnen beide paden hetzelfde eindresultaat opleveren, daar waar je je als een genie laat zijn en in de stroming van de creatie-rivier mee laat stromen, kunnen er wel eens meer ‘spontane’ en ‘toevallige’ ontmoetingen ontstaan die je eigen muziekstuk zoveel mooier, sappiger en sprankelender kunnen maken – tijdens de reis zelf.

Dus de vraag hoe je je wilt voelen in het traject wat er voor je ligt, is een keuze…

Eigenlijk zijn we altijd reizigers in het leven,
zijn we altijd op onderweg,
in de creatiespiraal van het leven zelf,
waar de tijd anders reist dan de rechte en strakke lineaire tijd.
Het zijn de vele cyclussen, seizoenen – in onszelf
die voorbij deze strakke lineaire tijdlijn gaan.

Als je je overgeeft om waarlijk te leven, voluit het leven aan te gaan, dan is de energie en creatiekracht van de genie in al jouw cellen ontwaakt. Dan ga je verder dan een bedacht ‘plan’. Dan draag je een visie, een gevoel wat je wilt creëren en daarbij laat je de voorbedachte eindvorm los. Zo stel je je open voor de creatiekracht vanuit de kosmos, het universum en/of je hoger Zelf, de wijsheid die in jou leeft – die zoveel meer magie kan laten ontstaan als je je eigen beperkende ideeën steeds weer laat bijstellen door de kronkelingen op het pad naar je hogere visie.

Deze vrije weg draagt de energie van een Genie in zich
en heeft een dapper en moedig hart nodig,
want deze laat je steeds opnieuw in het niet-weten verblijven.

Daar is het ego (je hoofd-denken) geen liefhebber van!  Het ego houdt niet van veranderingen, die blijft liever lekker zitten waar ie zit en wil de controle in handen houden. Je hebt dan met je verhoogde mind-set je ego te sussen en elke keer toch de sprong te maken in het onbekende, vanuit een stuurkracht van je intuïtie, je hertengewei en je voeten dicht bij de grond houdend.

Het waarlijke en goddelijke gebod waar de Oude Wijze je vanuit haar energie en spirit naar inspireert is iets heel krachtigs wat je in stilte en vanuit meest zachte fluisteringen wordt aangereikt, maar wel degelijk voelend is in je lijf.

Het is een gebod vol inspiratie om Groots te genieten,
om Groots vreugde te beleven in de meest simpele dingen,
om te blijven onderzoeken, te bevoelen en betasten
en je handen aan het werk te zetten om een beter resultaat te krijgen.
Om iets te bekrachtigen, waardoor je het zelf je zegening geeft.

Ja, je geeft het zelf je zegeningen!
Hier heb je niemand anders voor nodig, besef dat…

Met een beter resultaat bedoel ik hier dat je jezelf in vergelijking zet met wie je nog nét daarvoor was, zonder je te meten aan een ander. We hoeven ons alleen maar te vergelijken met onze eigen reflectie en een ieder ander als inspiratie te ontvangen, om wie we willen zijn, of juist niet willen zijn. Zonder dat we hierbij iemand afwijzen of vanuit jaloezie er naar kijken en er zelfs slecht over gaan spreken. Hierdoor blijven we in respect naar onszelf – en zo ook naar ieder ander.

Het waarlijke en goddelijke gebod waar de Oude Wijze je vanuit haar energie en spirit naar inspireert draagt de inspiratie om vóór te leven en te delen, om te tonen hoe iets te kunnen doen, om iets onderdak en beschutting te geven, te omarmen en lief te hebben, om vooral te spreken over spirit, begeesting, de grote Geest en de bezieling vanuit de eigen ziel, over je intuïtieve weten, over hoe je lichaam je je eigen waarheid laat voelen, hoe je je zintuigen kunt voeden en je hoofd (je denken) op de achterbank van je eigen voertuig kunt zetten, of iets groffer gezegd: de kop eraf gaat hakken om de taal van het hart en je ziel alle vrijheid te gaan geven.

Het is de inspiratie om een glimp op te vangen van al het grootse wat door jou heen stroomt en in jou bestaat. Hier gaat het om door de ogen van de Oude Wijze te kijken om zo je diepere Zelf te aanschouwen, alsof je de bril van de Oude Wijze even krijgt opgezet en de aanreiking krijgt om jezelf in de reflectie van je eigen diepe oceanen te aanschouwen – en te ontdekken dat je zoveel meer bent dan je je tot nu toe hebt kunnen voorstellen, om daarmee je eigen groei, levenslust en eigen spirit wakker te kussen….

Als je in aanraking komt met de ware stem van de Oude Wijze die door je heen stroomt, dan plant ze een zaadje in je, een lichtvonk, waardoor je misschien niet gelijk een verandering gewaar bent – maar als je het zaadje de tijd geeft, zal ze een weg vinden en gaan wortelen in je eigen systeem, in je eigen psyche, in je innerlijke tuinen en wilde bossen…..

Dat de meesten haar daardoor eng vinden of afstotelijk, is eigenlijk best wel te begrijpen, want je weet niet wat dit zaad in werking gaat zetten! Je hebt echt geen enkel idee…. en dat alleen al kan schrik geven….

Echter, als je het zaadje van eenvoud en zuiverheid met een moedig hart durft te ontvangen, verlaat je het pad van perfectie en iets vanuit een te bekaderd denken willen kneden naar eigen ideeën. Dan geef je je over aan een stroming waar iets mag ontstaan – niet voorbedacht, niet gekend door je hoofd, maar zo welkom in je hart… en het diepste verlangen van je ziel dragend…

De ware natuur in jezelf toelaten maakt je zachter dan zacht,
laat je stil zijn en verwonderen vanuit een aanschouwing,
terwijl jij je voeten volgt en je handen laat doen
wat je vertrouwt te doen vanuit een diepere sturing…
Je volgt iets, een roep, een geur van Thuis,
misschien ruikt het wel naar de huid van je wilde wolvenvacht,
of draagt het de geur van nootmuskaat en zoetigheid
van appeltaart uit de oven…
Iets van toen, van vroeger, van ‘Er was eens…’
Daar ervaar je een diepere liefde voor de creatie in alles…
Alles…

In deze liefde, Siska

* Dit is een deel van de tekst uit de Vertellingen ‘Op Huis Gaan – Terug in de schoot van de Oermoeder’ – 4e deel.

Vertellingen Op Huis Gaan