[spb_column width=”1/1″ el_position=”first last”] [spb_text_block pb_margin_bottom=”no” pb_border_bottom=”no” width=”1/1″ el_position=”first last”]

Een brief aan mijn moeder

Dit schrijven deelde ik op 29 oktober 2014 op mijn facebook pagina, 20 jaar na haar dood, waarin ik woorden heb trachten te geven aan het proces van verlies, diep verdriet, vergeving en transformatie naar kracht. Onze moeders zijn onze basis, de wortels van ons bestaan. Als je eigen moeder zelf kiest uit het leven te stappen, dan rukt dat aan je eigen bestaan, je eigen wortels, je eigen voedingsbodem. Na zoveel jaar besef ik wat een transformatieproces er is geweest om mijn eigen weg te gaan vinden…

 

Lieve mem,

Vandaag is een dag geweest waarbij alles dubbel is belicht in mijn beleving.
Het is alweer 20 jaar geleden dat jij koos voor jezelf en ik je plots moest missen…
Woede, verdriet, verscheurd, vragen, zoveel vragen, het waarom, de leegte, de immense hartverscheurende pijn, het zoeken naar woorden naar het niet te bevatten gebeuren, tranen die niet wilden stoppen met stromen, de bodem van verdriet denken te bereiken en dan toch nog dieper gaan…
De geuren van het seizoen en de sterren aan de hemel staan gegrift in mijn ziel.
Ik kan er niet omheen, elk jaar opnieuw komt de herinnering aan jou gemis extra binnen.
Ook al heb ik door al de jaren heen jouw leven en jouw daad omarmd met liefde voor jou, met begrip en herkenning, beseffend dat het juist een krachtige stap was die je hebt genomen, de pijn komt toch weer extra hard binnen.
Want ik mis je. Soms denk ik wel eens, steeds meer en meer….

Gisteren is vandaag niet meer en morgen zal ook weer anders zijn.

Door jou besef ik des te meer, elk jaar bewuster, wat de essentie van het leven werkelijk is.
Mijn kern blijkt zo teer en beschadigd te zijn, maar is ook boordevol kracht, energie en levenslust.
Het is het ying en het yang, het donker en het licht, de tranen van pijn en van intens geluk.
Alleen ikzelf kan zorg dragen voor mijn geluk in mijn leven, niemand anders.
Ik kan kiezen om ergens voor open te staan, iets toe te laten of juist vanuit mijn hart te geven, te leven.
Mijn dromen zijn mijn dromen, welke alleen door mij werkelijkheid kunnen worden omdat ik ze droom.

Lieve mem, ik ben intens dankbaar dat jij mijn mem bent.
Ik ben uit jouw moederschoot geboren, jij hebt mij gevoed, jou liefde zit in mij genesteld en daarom draag ik jou in mij mee, voor altijd.
Uit mijn moederschoot is ook weer nieuw leven geboren.
We zijn met zijn allen een schakel in het grote geheel wat Leven heet.

Het houdt niet op als ik mijn armen niet meer om je heen kan slaan….
In alles stroomt de onvoorwaardelijke liefde door.

Jij bent mijn ster,
In liefde voor jou, in liefde voor mezelf,

Een dankbare liefdevolle sterregroet,
Siska

(foto boot naar Texel 1984)

[/spb_text_block] [spb_single_image image=”153″ image_size=”full” frame=”noframe” intro_animation=”none” full_width=”no” lightbox=”yes” link_target=”_self” width=”1/1″ el_position=”first last”] [/spb_column]