Maagdelijk staat in mythologische verhalen voor een zuivere afstemming op het eigen kompas.  Ergens zijn we ooit uit onze eigen verbinding geslagen (ontmaagd dus) en lieten we verstorende elementen binnen die de eigen pure koers infecteerden. Dit krijg je door als je ogen geopend worden, vaak door de klop op de deur van ‘De Oude Wijze’, iets wat aanklopt als een inwijding, de mogelijkheid om te zuiveren…. Daar krijgen we de keuze om met de kracht van Artemis opnieuw ons eigen kompas af te stemmen op pure zuiverheid….

De godin Artemis: Het archetype van ‘De Maagdvrouw’

De schoonheid van een Maagdvrouw ligt in haar onbevangen enthousiasme en levenslust.
Haar hart is een heldere vijver. Haar intuïtie is als de blauwe diepten van een bergmeer. 

Zij volgt haar wilde hart, zonder vooraf te weten wat de logica van haar handelen is. Zij weet alleen dat ze het juiste doet. Pas als ze haar onderneming heeft volbracht, kan zij haar innerlijke roerselen ontcijferen, want zij blijven verborgen totdat zij ze tenslotte ten volle tot uitdrukking worden gebracht.

Zij onderscheidt zich van alle andere vrouwen, want zij heeft haar wil niet aan geschipper opgeofferd om een makkelijk leventje te leiden. Soms kan dat betekenen dat zij alleen staat, zoals Artemis, de Godin van de Jacht, die in de bossen leeft. Zij kan door de donkere bossen van menselijke aangelegenheden zien, geleid door het licht van de maan – haar intuïtieve natuur.

Maagdelijkheid staat hier voor altijd trouw aan jezelf zijn, onbedorven en puur in de uitdrukking van de eigen persoonlijkheid. 

De Maagdvrouw kan onder geen beding een liefdes-, vriendschap-, of een werkrelatie aangaan waarin zij anders zou moeten zijn dan zij is. Het verlies van haar maagdelijkheid waartoe zo’n onwaardige relatie zou leiden, zou haar ondraaglijke pijn geven en haar psychisch uit haar lood slaan. Ze zou als het ware verstijven en in het geheel niet meer kunnen functioneren.

Haar onbedorven aard is vaak de spiegel voor de tekortkomingen en gebreken van anderen, ook al is deze weerspiegeling misschien geheel onbedoeld.

Artemis staat voor water, datgene waar de toeschouwer de werkelijkheid in weerspiegelt ziet. Water vinden we ook in de energie van de maan, die symboliek staat voor de diepere onderwerelden en stromingen, onzichtbaar voor het gewone oog, maar zeker voelbaar in het hele systeem.

(bron van inspiratie omtrent Artemis uit het boek De goddelijke Vrouw – Manuela Dunn Mascetti)

De ontmaagding – uit ons innerlijk huis geslagen, weg van onze eigen verbinding

Zijn we niet zo uit onze eigen pure maagdelijkheid geslagen, gerukt en weggeraakt door onszelf te verloochenen aan anderen? Aan de buitenwereld? Aan dat wat maatschappelijk verantwoord, acceptabel en ‘normaal’ gevonden wordt? De weg naar eigen puurheid, helemaal je zalige zelf (opnieuw) gaan zijn is de weg naar binnen kiezen. Wat het eindresultaat kan zijn – en een diep reinigend vuur zal aanwakkeren – is te vinden in de energie van Artemis.

Opnieuw gaan begrenzen, voelen wat er doorvoeld wil worden, littekens laten spreken en de innerlijke vragen die daardoor rijzen gaan horen. Een dappere ziel draagt de moed om uit de eigen gebouwde kooien te breken, de eigen leugens te gaan ontmantelen en oude vastgezette jassen uit de huid te gaan pulken… Ja, dat is innerlijk werk, onzichtbaar werk. Dit werk schenkt geen lintjes, hoera gejoel en applaus. Het zal misschien nog meer pijn en afscheiding gaan tonen…. Echter is hier de vraag: welk offer wil je maken? Welke pijn kies je? De pijn van vast blijven zitten in een leugen naar je eigen hart – of de pijn die vrijkomt op het pad van zelfbevrijding?

Mythologie draagt Verhalen binnen Verhalen

In de mythologie leeft de taal en wijsheid die al over de aarde gezongen werd in de tijd dat er nog geen tijd was…. Zij reist mee in de huidige tijd en raakt een vorm van mystiekheid aan. Zo kunnen we de archetypen die in deze verhalen leven in onszelf terugvinden. We kunnen de energie van de vele goden en godinnen zelf gaan ademen. Misschien is dat ook wel de bedoeling…

Artemis brengt opnieuw puurheid, sereniteit en een vorm van eigen heiligheid….
Ze weet intuïtief wat dient, wat mag blijven en wat mag gaan…
Ze heeft een directe verbinding met de Oermoeder, de Oude Moeder, de Oude Wijze…
Zij draagt de zilveren pijlen van Zuivering en weet wanneer iets mag gaan om geboorte aan iets nieuws te laten ontstaan…

Er is een ondersteunende energie die ons op deze weg hier in kan bijstaan: het Wilde Hart….
Zij draagt de moed en het uithoudingsvermogen, het scherp-zien en een innerlijk weten wat rechtstreeks in verbinding staat het het Hoger Zelf. Zij is een Thuisbrenger in het Hart van alle Harten: Hunab Ku, de Melkweg. Daar komen we aan de borst van de Oermoeder. Hier stopt het lekken van onze melk, het lek in de liefde, de roep van buiten ons. Hier schenken we de melk eerst aan onszelf, tot overvloedens toe. om zo vanuit de volle zelfverwezelijking een ware verrijking voor onze omgeving te gaan zijn……

Wees daarom je innerlijke Krijger, ga op jacht naar dat wat je eigen voeding schenkt en waar je helemaal je zalige binnenste mag laten zijn… Want juist daar zijn we Thuis, in de vrije adem van onze bezieling…. Daar leeft ont-spanning…. Ware vrijheid…. Hier stroomt de ware natuur… Hier leven we de energie van de Maagdgodin…..

In liefde,

Een beeld van Artemis waar je haar ziet afgebeeld met ontelbaar veel eieren rondom haar borsten! Er zijn trossen druiven zichtbaar, de slang en de heilige koe, de Melkweg, de afstemming op het Hart van de kosmos…. Dit is een eigen interpretatie, maar zo passend bij mijn schrijven…. 

Foto’s gevonden op facebook bij de Turkse winkel: ‘Artemis van Efeze of de Vrouwe van Efeze – Een aanrader voor wie naar Efese gaat: het museum van Efeze in Selçuk! Absolute pronkstukken zijn twee Artemisbeelden die intact in zand ingegraven werden terug gevonden. Ze zijn werkelijk prachtig!’

Aanvullend deel ik graag een tekst van Mieke Vulink, welke ze deelde in de Lichtcirkel rondom Pasen 2020:

De tempel van Artemis was een kolossaal gebouw, met reuzenhoge zuilen van wit marmer, bekleed en versierd met lichtblauwe en gouden symbolen. Het was het toppunt van goddelijke schoonheid, zuiverheid en van verering van de Heilige Moedergodin.

De Tempel van Artemis behoort bij de Zeven Wereldwonderen volgens de Grieken. Net als het beeld van de Godin van de Vruchtbaarheid zelf, die met een wonderbaarlijke hoeveelheid eieren op haar boezem getooid is, heeft de Tempel vele vormen en maten gehad. In de 4e eeuw voor Christus heeft ze deze indrukwekkende, 55 bij 115 meter grote vorm aangenomen. Archeologische sporen leiden terug tot de 10e eeuw voor Christus; hoogstwaarschijnlijk is zij gebouwd op heilige grond waarop tijdens Atlantis een Tempel van de Heilige Moeder heeft gestaan.[…] Zowel de Godin Artemis als Moeder Maria waren de belichaming van het Goddelijke Vrouwelijke op Aarde. De kans is groot dat Moeder Maria energetisch niet alleen de leiding had over het Carmel, de Esseense Inwijdings- en Mysterieschool in Jeruzalem, maar later ook van grote betekenis is geweest voor de Tempel van Artemis in Selçuk bij Efeze.[…] Op de Weg naar de Goddelijke Aanwezigheid in onszelf hebben we niet alleen de kracht, de kennis en de hogere Wil van een Goddelijke Vader in onze rug nodig, maar ook de Liefde, de wijsheid en het vertrouwen van een Goddelijke Moeder in ons hart.
Zij die zegt: “Toe maar, laat maar los, ik ben bij je. Voel maar, het is okay, geef het maar aan mij, je hebt het lang genoeg gedragen.” Vanuit haar verbinding met de Goddelijke Bron kan, en zal alles getransformeerd worden wat jij nog los te laten hebt van wat je tijdelijk vastgepakt hebt.

Wat er sterven wil zal sterven, om in een andere vorm herboren te kunnen worden. Dat wat rijp is om innerlijk op te staan, zal door goddelijke krachten gedragen worden. Als een Licht dat van innerlijke, Goddelijke Aanwezigheid getuigt zal het door je heen gaan stralen.