Onze (hoog)gevoeligheid is een innerlijke kracht die we mogen omarmen

De maatschappij vind hen die (te) gevoelig zijn maar lastig. Toch ligt er in deze sensitiviteit een grote kracht, iets wat de wijsheid van paarden tijdens spiegelsessies ons ook meegeven. Sensitieve mensen reageren namelijk op de maskers, leugens en verborgen gevoelens bij mensen (en deze zijn in hun essentie zo mooi en zuiver)….

Het Wilde Hart heeft een directe verbinding met deze zuivere gevoeligheid, want zij verbindt zich met onze natuurlijke intuïtieve gaven, waar onze natuurtalenten en kwaliteiten verborgen liggen. Zij vertolkt een wilde schoonheid die in het hart van alle harten klopt.

De essentie gaat over deze instinctieve natuur, die ons vraagt alle ‘wilde‘ gevoelens te gaan erkennen en te eren én ernaar te gaan handelen. Hier stroomt de levensenergie van La Loba, de Oude Wijze in ons, zij die regeert over Leven-Dood-Leven en weet wat dient af te sterven om ruimte te maken voor nieuwe geboortes, waar tomeloze creatie energie kan stromen, ongeremd en vrij. Zij beheerst de ultieme creatiecyclus en beweegt op deze spiraalbeweging zonder concessies te maken aan haar levensstroom.

Met je innerlijk kompas aan de leiding ben je als Soulsurfer een Lichtkrijger die steeds vanuit afstemming op de kosmische energie én het innerlijk weten van het hart een reiziger is om La Loba haar werk te laten doen. Zo zorg je ervoor dat je je innerlijk huis goed blijft bewonen en de levensrivier niet blokkeert. Zij weet wat voedsel is voor jouw energie – wat bij jou het licht aandoet en wat je licht laat dimmen.

La Loba draagt de energie van een volgroeide en gezonde wolvenmoeder die haar instinctieve natuur trouw is. Zij laat haar welpen géén vriendjes met de vijand worden. Ze bewaakt het nest grondig, leert haar welpen zichzelf te beschermen en zij mogen pas het nest verlaten als ze de natuurwetten en hun eigen instinctieve natuur goed ontwikkeld hebben.

Het temmen van de wilde natuur

Dit is zo anders bij mensen, waar vele ouders hun kinderen leren vooral fatsoenlijk en braaf te zijn en handjes te geven aan mensen, ook al geeft het kind aan dit niet te willen. Zo wordt het natuurlijke instinct al gelijk gesmoord en getemd, om het door de jaren heen goed verstopt te houden in diepe kelders en grotten. Het kind leert haar eigen gevoel te wantrouwen en focust zich op de buitenwereld die het beter schijnt te weten. Alles wordt een beetje matter, gevoelens worden vlakker en áls er een trigger komt, dan heeft het kind dat snel weer te dimmen, want furies en vuurspuwers zijn niet gewenst in een sociale cultuur waar men vriendjes is met sluwe vossen vermomd als schapen in een kudde. Er sluimert heus een onbestemd gevoel, maar dat wordt weggedrukt in de mens. Ook zij hebben ooit afgeleerd om naar hun eigen wilde natuur te luisteren.

Ze horen hun innerlijke wolf heus wel huilen over de schemerige landschappen, maar kunnen er niet naar handelen, zo vast zitten ze al. Deze innerlijke wolf draagt het instinctieve hart in zich en verlangt er alleen maar naar gehoord en gevoeld te worden. Ze krijgt vaak snoepjes, zoetigheid, temmende woordjes en kalmerende aaien over haar bol. Ze kunnen echter haar ware boodschap niet ontvangen….

Zo kun je je voorstellen dat het wolvenwelpje in de armen van een ‘vijand’ is gevallen en daardoor leerde het onbewust energievreters binnen te laten. Dit is vaak plotseling gebeurd, door wat voor gebeurtenis dan ook, hoe goed het welpje misschien ook bemoederd is. Een sluwe slangenenergie ging in alle cellen van het lijf roeren en zorgde ervoor dat het wolvenjong haar eigen kern en innerlijk kompas kwijt raakte. Om te overleven leerde het naar andere zogenaamde warme nesten te kijken, op zoek naar iets wat het kwijt was geraakt. Zo vervaagde het spoor naar het eigen holletje, het eigen thuis alsmaar meer…..
Het wolvenjong groeit dan op tot een volwassen wolf met een eigen nest, echter voelt ze zich uitgedroogd en leeg van binnen, rondlopend met een onstilbare honger. Dan kan het gebeuren dat ze een geur gaat opvangen, een roep hoort en opeens wéét dat het op weg dient te gaan. Ze herinnert zich iets en ook al weet ze het nog niet te plaatsen, ze volgt haar benen door de blubber en over een bijna onbegaanbaar pad, trekt door onbekende velden, ontdekt nieuwe kleuren in diepe dalen en dichte bossen, alsmaar de geur achterna gaand….

Zo maakt het Wilde Hart een inwijdingsreis met de ziel aan haar zijde en brengt het wolveninstinct uiteindelijk terug in het moedernest, in haar eigen oude Wijsheid, losgesneden en bevrijdt van de oude structuren en belemmeringen. Hier groeit de Poortwachter van de eigen energie met wortels in de nieuw gevonden grond.

De vervuiling van de instinctieve wilde natuur waar HSP’ers op reageren

Heel veel mensen zijn vervuild door de verlaagde energie wat ze ooit hebben opgepikt doordat ze hun sensitieve antennes leerden te negeren – om te overleven. Niet iedereen beseft dit bewust, doordat de stem te ver is gesmoord. Zij leven vanuit een Valse Zelf, met maskers en muurtjes om hun hart, ver weg van hun eigen intuïtieve antennes. Juist HSP’ers reageren op deze maskers en zien vaak in hele heldere blikken de disconnectie bij mensen. Zij spiegelen het Valse Zelf. De spiegeling die er is wordt zo vaak niet begrepen. Dit maakt dat HSP’ers hieper in hun energie worden, rusteloosheid ervaren en onbegrepen gedrag gaan vertonen. Mensen die niet verbonden zijn met hun wilde natuur vinden gevoelige mensen (vaak nog maar een kind) lastig, aanstellers en zwak. Ze zijn de onrustverstoorders in een ‘slapende’ groep.

Gezonde paarden reageren ook op deze Valse Zelf.
Ze prikken haarfijn door de uiterlijke vertoning heen en vragen mensen om congruent te gaan zijn aan wat ze werkelijk voelen, wat er in hun diepe kelder en grotten stroomt. Er zijn ook paarden waar de ziel is weggedrukt, doofstom zijn geslagen door vele trainingen. Onbewust raken deze paarden bij mensen een gelijksoortige pijn aan en zo zijn ze onzichtbare genezers en helpers voor elkaar. Paarden kunnen niet huilen en zij maken door hun gedragen pijn tranen los die een gewond mens bij een paard laat stromen. Zo helpen ze elkaar van een oeroud verdriet te bevrijden en de gestolde levensenergie weer te laten stromen.

Burn-out als geschenk gaan ervaren

Als je je gevoeligheid terug hebt gekregen na een ziekteperiode zoals bijv. een burn-out (bevolkingsziekte nr 1 momenteel), komt alles wat je ooit hebt weggedrukt terug. Dit is de archetypische reis van de ziel waar we de verloren botten van de wilde wolf terug gaan halen. Dit voelt als bagger, omhult met heel veel verdriet, wrok, schuld en gemis – en dit start een intens en diepgaand rouw- én helingsproces. Het is een geschenk als je je hiervoor in alle overgave voor gaat openstellen. Je doorleeft alsnog (in flashbacks) hoe je niet kon begrenzen en wat je allemaal in je innerlijk huis hebt binnengelaten. Je ziet hoe je je eigen innerlijk kompas hebt genegeerd door alle omstandigheden en situaties en voelt de intense pijn in je hart die er werkelijk altijd was. Dit is het pad gaan bewandelen waar je gaat her-inneren, waar je je eigen natuurlijke kracht terug gaat halen. Zo start de helende reis, zo heel je je wonden, transformeren ze tot littekens die zullen gaan jeuken als je innerlijke kompas je iets te vertellen heeft.

Hooggevoelig zijn is vaak een onbegrepen kracht….

Als iemand als ‘gevoelig’ wordt gestempeld ziet de massa dit als een last,
terwijl dit juist de grootste oerkracht van de mens is!

HSP draagt juist de magische kracht van energiewerkers in zich! De uitdaging is om deze gevoeligheid niet meer als een excuus te maken of als een last te dragen, maar juist deze antennes en zintuigen te gaan eren en ernaar te gaan handelen om je zo te beschermen tegen uitputting.

De groeiles

Wat je juist van je gevoeligheid mag gaan leren is hoe je om dient te gaan met je energieveld, het te gaan bewaken en haarscherp te herkennen wat je oppikt van je omgeving en wat hierin je eigen rol is. Deze aanreikingen en groeimogelijkheden krijgen we vanuit de kosmos in de creatiespiraal.
Als je eenmaal wakker bent geworden in je intuïtieve weten en de reis naar binnen hebt gestart, is voeding voor je innerlijk kompas essentieel om door de nog slapende massa heen te bewegen, terwijl jij jezelf helingstijd hebt te geven. Hier leeft geen oordeel over anderen, alleen de noodzaak om jezelf en je energieniveau veilig en heilig te verklaren, keer op keer. Je hebt te leren omgaan met al je geleefde valkuilen, om de roofdieren en vleeseters te scheiden van het goede volk, met dat wat je dient en energie geeft, en dat wat mag gaan in liefde. Dit is een dagelijkse innerlijke taak, waar rust en ruimte voor nodig is.

Om de hectiek om je heen te gaan stoppen, om je focus te leggen op je eigen levensstroom en je aandacht te richten op je eigen pan soep in de keuken, is het Wilde Harten Kompas een groot geschenk. Het geeft je opnieuw de levensvreugde terug, je gaat met meer gemak begrenzen, je kunt steeds sneller in het oog van vele stormen komen, je eigen balans weten te behouden, waardoor het zelfvertrouwen gaat groeien, je je los maakt van de massa en weer gaat spelen en vertrouwen op het leven zelf.

Als je altijd hebt gezocht naar iets buiten je,
ga je ontdekken dat je alles al in jezelf draagt,
in je innerlijk huis.

Hier ben je terug in de magie van het leven,
wat jezelf al die tijd in de hand hebt gehad.
Hier leeft de schaterlach,
hier dansen de heupen op het lied wat je zelf schrijft
Op het ritme van je eigen hartslag