We are shedding our skin
Of being the Perfect
Of being the Good

We face the Truth

We have issues we want to heal
We are going to make the dance with the wolves
Who keeps us awake in the night
Because we smell the power from within
We feel the desire to go on the road
Of not knowing where we will end
But we know: it’s gonna be okey
It’s gonna be wonderful, bright and light

We are shedding our skin
We are going within
Straight to the heart
That heart what knows everything
She is like the wind
She takes the sand
To shape our briljance
We surrender

Wild at heart
Wild Woman Wisdom
We are going Home

Home is where the wildheart is – alive.

xx Siska

Copyright: Siska Kroondijk

Het is de tijd om te laten gaan dat we uitspreken ‘Het gaat allemaal fántastisch!’ (terwijl we het niet menen).

In de kracht van je authenticiteit stappen, je pure zijn, is jezelf gaan tonen met alles wat er in je leeft. Hierbij spreek je tot jezelf: ‘Ik heb hier iets op mijn bord liggen en dat wil ik gaan helen. Ik heb huilende wolven in mistige nachten aan mijn bed staan. Ik voel hoe het al mijn aandacht vraagt, het blokkeert me in alles, het geeft mij ademnood. Ik ben het zat om overal maar in te blijven passen en op te poppen omdat ‘men’ dat verwacht. Ik voel me een speelbal van het leven en ik wil hierin een verandering aanbrengen. Ik weet dat ik zelf de verandering ben, dus ga ik op weg. Ik ga op onderzoek uit, de diepte afdalen en in gesprek met mijn innerlijke wolven. Het verstoort al mijn handelingen, mijn werk, zelfs mijn eten koken en vriendschappen. Het voelt als een stoorzender die constant staat te brommen. Ik ben de bromtoon zat. Ik verlang naar stilte, rust en vrede in mezelf. Dus ga ik op weg. In de liefde voor mezelf, wat dat dan ook maar mag zijn. Ik weet dat ik met meer compassie en liefde bij je terug zal komen en alles vanuit meer liefde zal kunnen verwelkomen, in de puurheid van het leven zelf.

Ik ga op weg waar mijn diepere weten me nu heen wil leiden. Zij spreekt tot mij. Mijn wilde hart klopt aan met een steeds hardere klop. Ik moet. Ik kan niet anders meer. Ik maak de nederige buiging voor mijn hart. Ik laat mijn wolvenstaart onder mijn rokken bevrijden en ga het bos in, de weidse natuur verkennen, op zoek naar ingrediënten voor mijn eigen soep. Ik ga leren deze soep de lekkerste soep te maken, te verfijnen en weet dat ik hiervoor ook mijn innerlijk huis dien te reinigen.’

Is getekend, een wildhearted Soul on Fire!

Oja, zij die deze roep gaan beantwoorden kiezen ervoor om de bouwvakker te gaan zijn van hun innerlijk huis, om het tot een waar Thuis te maken.

Zoals in vertelling van de drie biggetjes bieden de huisjes van stro en hout geen veiligheid aan de grote boze wolf, die in een zucht en een scheet de eerste twee huisjes omver blaast, omdat ze de fundering en stevigheid missen van de innerlijke rots, de begrenzing. Nee, het derde biggetje weet het juiste te doen; een stevig innerlijk huis bouwen, met een haardvuur in het hart van het huis, waar een pan soep boven hangt, die in alle veiligheid en heiligheid geëerd wordt én de boze wolf tot as doet verbranden.

Dan zijn we daar in onze eigen heilige ruimte en spreken we uit ‘Het gaat goed, want ik sta op AAN in de reis van mijn leven. Hier ben ik mijn soep aan het koken en zing er de pure hartsliederen bij. Zij vibreren met alles wat ik ooit heb gevoeld, wat ik heb gemist, waar ik anderen pijn heb gedaan en mezelf van alles heb aangedaan. Het zijn de liederen van berouw, geleefde liefde, gemiste liefde en diepe rouw, over wat er was en nooit meer zal zijn. Dit IS er nu, dit wil ik horen, dit wil ik voelen en doorléven, dit mag er allemaal zijn. Het hoeft niet geheeld te worden, want ik weet dat in het oog van de waar-achtigheid in het nu de heling al IS.’

Hier leven we de bedoeling van ons leven, dealen met de shit op ons bord, om het om te toveren tot mest en innerlijke levenskracht. Hier zijn we de alchemist die innerlijk goud in onze harten laat gloren aan de nieuwe horizonnen die rijzen. Hier rijst ons eigen hart, onze zelfredzaamheid, de verantwoordelijk voor ons daderschap en slachtofferschap. Hier maken we de nederig buiging voor ons eigen hart, om zo een verbinding te maken met alle harten, in puurheid, reinheid en zuiverheid. Hier leeft de magie…..

Hier zijn we de Soulsurfer op de golven van het leven zelf. Stormen zullen komen, net als windstiltes – echter weten wij – we zullen de zeilen bijstellen naar ons beste kunnen, altijd onderweg, waar we vertrouwen op ons innerlijk kompas. Hier waait de wind, hier zuivert ons lichaam zich om opnieuw te gaan vertrouwen op onze pure instinctieve wilde gaven, die we mee hebben gekregen bij onze geboorte: ONZE VOELSPRIETEN. Zij laten ons hart kloppen en onze nekharen rijzen, zij maken ons zacht én sterk indien nodig. Zij leeft in ons wilde wolvenhart. Zij wilde gehoord worden in de mistige nachten. Dat was haar huilende gezang…. Zij bracht ons thuis.

Het is de dans, het is het koken, het is het timmeren aan een vervuld en oprecht leven. Is dat niet de bedoeling van alles?

In de liefde,

Siska