We hebben allemaal één diep verlangen en dat is dat onze liefde wil stromen, vrij van belemmeringen en oude verhalen.

Het vraagt een geopend hart, ook al is het eens beschadigd. Hier is elke keer moed voor nodig, om te blijven openen, de kans om geraakt te worden in de diepte van onze ziel, tot op het bot, totdat het schuurt, barst en iets in diggelen laat vallen… Want juist daar kan er puur licht binnen komen, iets wat dieper gaat en grootser is dan ons hoofd kan bevatten…

Een oerliefde, een dieper weten, wat ons laat indalen in de gedragenheid van de oermoederschoot, waar we een gedragenheid ervaren zonder voorwaarden, waar we naakt kunnen zijn met alles wat er in ons leeft; onze diepste pijnen, afscheiding, schuld en schaamte, daderschap en slachtoffer ergens van zijn, liefdesangst en de snak naar ware beminning van elke vezel in ons lijf….

Daar kunnen we ademen en vinden we onze lichtvonk terug, iets wat levendig is, stroming geeft aan tranen van dankbaarheid, een gevoel van Thuiskomen in dat wat we overal gezocht hebben buiten onszelf en dan uiteindelijk in ons eigen hart terug vinden.

Soms dien je eerst uit je eigen innerlijk huis te geraken, uit je eigen hart en eigen liefde gerukt, om zo zelf de weg terug te vinden. Daar ligt de kracht, een bezielde kracht, voluit vanuit een hogere sturing, vanuit iets diepers, iets wat niet met het hoofd te bevatten is.

Juist daar leeft de Muze, de Oude Wijze in ons, zij die altijd al in ons aan het fluisteren is.
In deze reis ga ik je meenemen naar haar stem.

De vertelling staat ook op Soundcloud, klik hier om te luisteren.

Verhalen binnen Verhalen

We hebben verhalen nodig die ergens dieper gaan dan het alledaagse, die je ergens aanraken waardoor je het gevoel krijgt alsof er een deken van warmte om je heen wordt geslagen.

Waar je een ‘Jaaaaaa’ van herkenning ervaart en weet dat dit in je eigen diepste spelonken van je ziel en innerlijke wereld ook zo is. Verhalen die schrapen over het bot van de resonerende pijn, maar nog meer in het hart roeren door de liefdesstromen die erdoor heen gaan… Ze zijn bijna zeldzaam… Ze gaan voorbij ‘bedachte theorieën, kennis, weten en het geleerde’… Ze zijn zo voelbaar, waar de woordenstroom tussen de regels door heen sijpelt, waar een dieper weten en herkenning wordt aangeraakt… Die vuurvonk, dat licht in jezelf… Dat je niet gek bent geweest, nu niet, en nooit zal zijn… Dat je gevoel wel degelijk klopte, je intuïtie altijd heeft gesproken.. Dat er iets in je spreekt, iets aanklopt met een waarheid die zo ongekend en onbemind is, maar wél in al je cellen roert… Daar neem ik je graag mee naar toe, daar kom je Thuis… Daar daal je in, in een moederschoot, in iets oers, als een geur van Thuis….

In deze liefde verwelkom ik je graag…

In liefde, Siska

PS Wil je op de hoogte blijven van meer verhalen? Schrijf je dan in voor mijn elixerpost